De laatste zwemles van 2012. Buur en ik kleden onze dochters
aan en kunnen dan , achter het raam, bijkomen. Niet van de kerstdrukte: het
kerstprojectmanagement kunnen we natuurlijk gemakkelijk aan. Al hebben we
besloten dat we volgend jaar gewoon éérder beginnen met de voorbereidingen. We
zijn gewoon moe. En ach, dan is zo’n
uurtje wachten tijdens zwemles wel ok. Ik
hoef dan namelijk niks anders dan over Belangrijke Zaken praten, samen met Buur.
Maar dat is een aflopende zaak volgend jaar. We kregen een
brief van Laco, het zweminstituut. Omdat ze ons beter van dienst willen zijn,
mogen we voortaan a) onze kinderen begeleiden tot in het zwembad en b) het
laatste kwartier langs de kant van het bad zitten, zoals bij de kijkles. Nét nu
ik het ritme van de kijklessen eindelijk in mijn systeem heb, namelijk de
láátste vrijdag van de óneven maanden, verandert het. Er bestaan geen
kijklessen meer, want iedere les is een kijkles geworden. Niemand kan zich nu
nog verheugen op een kijkles. Concreet betekent dit dat a) kinderen nog langer de tijd hebben om te jengelen omdat hun ouders nu eenmaal in de buurt zijn en b) Buur en ik geen tijd meer hebben om over Belangrijke Zaken te praten. Want de 1e tien minuten van de les zitten we ons voortaan te bemoeien met de badjuf, daarna moeten we ons snel naar achter-het-raam begeven en dan moeten we de hele tijd de klok in de gaten houden om op tijd voor de wekelijkse kijkles te komen.
Dat wordt druk dus volgend jaar. Maar aangezien ik me heb voorgenomen
om wat meer regie over de dagelijkse gang van zaken te hebben, moet ook dit
vast goed komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten