Geen kijkles dus. Maar weer gewoon achter het raam waar je je kind niet ziet. Wel zien we natuurlijk ándere kinderen. En zo'n ander kind huilde. In het bad. En de Juf troostte geduldig. Tegelijkertijd gaf ze de rest van de natte wurmpjes instructies.
"Huilt dat kind nou nog?" vragen Buur en ik om de zoveel slokken thee, "da's ook wat." En we waren blij dat het ons kind niet was, maar een ánder kind dat zich niet blij voelt tijdens de zwemles.
Ja, da's ook wat. Ik weet nog goed dat ik iedere dinsdag- en donderdagmiddag naar 'Zwembad Sudersee' in Lemmer werd gebracht. Meestal door andere vaders en moeders. Ik was dus ook iedere dins- en donderdagmiddag op school al zenuwachtig. Altijd. Ik vond er niks aan. Maar als je bij het Tjeukemeer woont, is het zaak zo snel mogelijk 2 zwemdiploma's te halen. En altijd als we moesten rugzwemmen, ging ik naar de WC. Daar ging ik dan zitten totdat de Hoofdbadmeester mij er weer af bulderde. De Hoofdbadmeester had donker haar en bulderde dus altijd. Maar dat hoorde nu één keer bij badmeesters, laat staan bij hoofdbadmeesters, dacht ik. Uiteindelijk A en B gehaald en zwemmen blijkt na jaren toch wel leuk. Rugzwemmen is trouwens nog altijd stom want je ziet niet waar je naar toe zwemt.
Nu zie ik iedere vrijdagmiddag dus ook allerlei badmeesters- en juffen. Ik kan niet zo goed zien wie nu de hoofdbadmeester is. Waarschijnlijk hebben ze een badmanager. De gewone badjuffen en-meesters zijn gewoon lief. En geduldig. En zorgen ervoor dat het 'andere kind' volgende week gewoon weer blij in het water spartelt. Goedzo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten