Na een bezoek aan een beurs voor onze onderneming in spe en het vergeten zwempak zaten we weer in Het Zwembad. Dat van dat zwempak is goedgekomen: ze mocht een zwembroekje lenen. Waarschijnlijk uit de grote glijbaankist, maar daar moet ik maar niet over nadenken. Dochter kon zwemmen.
En zo zaten we dus weer Achter Het Raam. Met Buum, de echtgenoot van Buur. Buur is nog steeds ziek. Buum is soort lopend vat ideeën dat continu van binnen borrelt. En als het dan even opgepompt is, spuiten er állemaal ideeën en mogelijkheden en kansen uit. Dus weer geen Belangrijke Zaken bespreken, dit keer slechts een hoop zakelijke zaken. Denk je dat je een redelijk plaatje hebt van de nieuwe onderneming, iets dat wel rust geeft, wordt dat beeld weer uit elkaar gerukt door Buum. Dat allemaal tijdens ons rustige, wekelijkse zwemuurtje.
En dan mogen we weer naar binnen. Immers, ouders mogen nu iedere week kijken. Je verstoort dus gewoon bijna een kwart van de les. Zodra alle ouders binnenkomen doet Een Zoontje nogal overdreven de oefeningen verkeerd. Zodra Dochter mij in de gaten heeft, vraagt ze een paar keer wat nu eigenlijk het toetje is voor straks. En weer een andere moeder beeldt de oefeningen die de juf uitlegt, nog eens in gebaren uit voor haar kind. Het ziet eruit als een soort lompe walrus die probeert te schoonzwemmen, zo iets. Echt verduidelijken doet het in ieder geval niet, vrees ik.
Ik hoop echt dat dit binnenkort de spuigaten uitloopt, een beetje zoals als het ideeënvat bij Buum, dat wordt opgepompt. En dat de juf zonder af te drogen de trap op rent en de kantoordeur van de badmanager opentrapt.En dat ze dan met druppend badpak haar hand op een stapel Belangrijke Papieren klapt en uitroept: ' Dat met die kijksessies iedere keer, dat doen we dus niet meer. Ik stap nú op of we draaien de boel terug. Gewoon weer een kijkles iedere onevenmaand, de laatste les, mits het volle maan is.' Ofzo. Weer hulde voor de de juf. Als ze dat zou doen.
