Rode badpakjes. Of Zwemles week 20.

Tja. Je bent er een keer niet bij en het loopt hélémaal mis. Een moeder die druk bezig is met haar eigen bedrijf terwijl haar dochter zwemles heeft, is vragen om teleurstellingen, dat blijkt.

Vader-de-niet-onverdienstelijke-zwemmer was deze keer mee. Thuis vertelde hij vol trots over de prachtig uitgevoerde slagen en over de meerdere thumbs-up die Dochter van de Zwemmeester kreeg. Ja, de Zwemmeester. De Zwemjuf was er dit keer niet. Misschien was ze verplicht op een lezing over veranderende inzichten in zwemsystemen.  Of had ze die avond ervoor ruzie met haar man omdat hij áltijd op vrijdag hun kinderen moest doen. En dat zij het dan nu voor één keer deed zodat hij nu naar de maandborrel kon. Of misschien was ze wel ziek. Ik weet het niet. Maar in ieder geval, er was nu een heuse Zwemmeester. Spannend voor Dochter, maar wat dééd ze het goed. Zelfs Jongetje dat normaal áltijd op zijn rug gaat zwemmen terwijl er gesommeerd wordt dat op de buik te gaan doen, en dat áltijd De Meisjes natspettert terwijl de juf wat uitlegt, was deze les de held. Hij mocht alles voordoen. En hij kon het ook, vond Dochter.

Vol verwachting logden we ’s avonds in op de Juffensite. Die met die krokodilletjes. Vorige keer was er niets veranderd. Maar nu, na deze briljante les, zouden we vooruitgang boeken. Wat een teleurstelling toen we ons gebruikersnaam en wachtwoord hadden ingevoerd:  er was géén vooruitgang geboekt. Die thumbs-up golden wellicht puur ter motivatie en Vader heeft er geen verstand van. Of wist de Zwemmeester eigenlijk niet precies wie nou wie was?  Dat snap ik. Als ik achter het raam zit, zie ik ook allemaal meisjes met staartjes en rode badpakjes.

Krokodilletjes. Of zwemles week 19

Omdat Buur en ik achter het raam zitten, kan ik Dochter gewoon het hele lesuur zien zwemmen. Dat doe ik dus ook. Het valt mij op dat ze keurig de opgelegde zwemtechnieken uitvoert. Bij de laatste 10 minuten mag je naar binnen en kun je aan het rand van het zwembad kijken.  Vader was ook mee. Ze voerde de opdrachten heel goed uit, vond Vader ( die zelf geen onverdienstelijke zwemmer is). En omdat we nu eenmaal leven in een tijdperk met een snelle opkomst van een toenemend transparante wereld, kunnen we ’s avonds zien wat de juf er nou eigenlijk zelf van vond. Op een zogenaamde juffensite kun je inloggen. Er staat een lijst met de gedane zwemtechnieken.  En daarachter staat een krokodilletje. Groen, geel of rood. Rood betekent dat je er nog niks van bakt. Groen betekent dat je de activiteit goed onder de knie hebt. En geel betekent: tja, wat moeten we er van zeggen.  De juffensite dus. We loggen ’s avonds hoopvol in en zien dat ze er dit keer géén groene krokodilletjes bij heeft gekregen. Alleen ‘in het water gaan, springen’  en ‘in het water gaan, op de kant klimmen’  staan op groen. Ja, dûûh!

 

Maar Dochter kan natuurlijk veel meer! Keurige beenslag, keurige armslag. Het is maar goed dat we de krokodilletjes van de andere kinderen niet kunnen zien. Anders was ik waarschijnlijk op hoge poten naar de juf gerend:  “En Dochter kan veel beter zwemmen dan Jongetje en Meisje. Ze pákt tenminsten het water bij de schoolslag, voert de enkelvoudige rugslag goed uit en kan als de beste watertrappelen. Wáárom heeft zij dan nog steeds die gele krokodilletjes??!!”  En Dochter zou me dan raar aangekeken hebben. Die zou willen dat ik weg zou gaan en doen wat ze bijna het allerleukste vindt: zwemles van de juf.

Koningsdag. Of Zwemles week 18

Het was Koningsdag op school: een zogenaamd gezond ontbijt, het tien uurtje dat bestond uit opgerolde cake met spekjes, honderden kinderen die in school spelletjes speelden omdat het plensde en de flashmob.  Dochter deelde me vorige week terloops mee dat ze een flashmob instudeerden. Van dit fenomeen ben ik pak em beet nog geen halfjaar op de hoogte.

Goed. Verhitte wangen, een zéér kort lontje,  ernstig vermoeid en met een gezicht vol geschminkte vlaggetjes vroeg ze na de de koningsspelen of ze voor het zwemmen nog even bij iemand mocht spelen. Nee dus. Ik vond dat we het uurtje voor de zwemles even rustig aan moesten doen omdat ze wel heel erg moe was.  Ze was het er niet mee eens:” Ja maar jij zegt dat ik niet mag spelen omdat ik moe ben. Maar ik bén niet moe. Dus mag ik nu ook wel ergens spelen”.  Tja. Daar sta je dan.

Een uur laten togen we naar het zwembad. Ook hier gingen de koningsspelen vrolijk door. Ze mochten met een oranje ballon allerlei oefeningen doen.  Leuk natuurlijk. Na een uur koningszwemles was dochter nog moeër dan daarvoor en viel tijdens het eten in een diepe slaap. De schmink was er ondertussen wél af.