Na de Extra Les weer in het gewone lesgroepje. Nu met een heus Groen Bandje. Voor diegenen die dat niet weten: Groen is voorbereiding op het A-Diploma. En dat is nogal wat.
Achter het raam zie ik hoe Dochter het goed doet, zich als een vis in het water beweegt en ik besef dat zo’n cursus-haal-je a-en-b-diploma-in-3-weken-snelcursus niet goed is. Ik heb het idee dat het beklijft: Langzamer hand behoort het zwemmen tot haar fundamenten.
Alleen beseft ze dat zelf niet.
Dochter is iemand die alles direct in 1 keer goed wil doen. Dat doet ze vaak ook. Lezen, rekenen gaat haar erg snel af. Na 1 of hooguit 2 x uitleggen kan ze het en gaat ze zelf verder. Tot het wat moeilijker wordt. En ze boos wordt omdat ze het niet na 1 x uitleggen zelf kan. Echt boos. Het attribuut waarmee geoefend wordt, smijt ze door de kamer, vergezeld met de leus: "ik doe dat nooit, nooit, nee, echt nooit meer!".
En dan leggen we haar -steeds weer geduldig- uit dat je voor alle dingen moeten oefenen voor je het echt goed kan. Net zoals bij het zwemmen. " Dat kon je toch ook niet meteen?" Ooooh jawel! Dat hadden we echt verkeerd. Dochter kon vanaf dag 1 al direct perfect zwemmen. Eerst in het ondiepe bad en nu in het diepe bad. Zich niet beseffende dat we al weer 10 maanden week in week uit naar dat zwembad in Geldermalsen gaan, zodat ze nu op dit niveau is.
Nee. In haar beleving niet. En dat is mooi. Dat pleit weer voor de zwemjuffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten