Wassen met instructies. Of Zwemles week 11

Zwemles dus. Maar nu een andere. Met het hele gezin. En met oom, tante en twee grote nichten. Nadat we ons hebben uitgekleed, moeten we ons verplicht douchen, zonder badpak. Bij iedere douche hangt een flacon met zeep. En instructies waar en hoe we ons moeten wassen:  namelijk overal. Het plakkaat wijst ons erop dat we de volgende onderdelen niet moeten vergeten: oksels, vagina, billen en voeten.

Dan mag het badpak aan. En dan mogen we het mooie, inderdaad heerlijk schone, zwembad in. Broertje wil met oom van de glijbaan, de nichten hebben alleen maar oog voor de duikplanken en tante wil baantjes trekken.  Maar dit ziet onze dochter allemaal niet. Dochter wil zwemmen. Zwemles. En de badjuf is dit keer de vader.

Van te voren hebben we opgezocht wat het programma is: enkelvoudige rugslag , beenslag rugcrawl en borstcrawl. Via Youtube weten we wat dat inhoudt bij kinderen van vijf. Nadat Broertje 15 keer van een belachelijk hoge glijbaan is afgeroetsjt, de nichten hebben laten zien hoe goed ze van de hoogste kunnen springen en de tante tevreden de balans opmaakt van het aantal gezwommen baantjes, heeft onze dochter de voorgeschreven zwemtechnieken onder de knie, vindt Vader. Als we eruit gaan moeten we ons weer, zonder badpak, helemaal wassen.  Mét instructie. We gaan echt helemaal schoon in onze kleren.

Voor de goede orde: dit was niet het zwembad van Geldermalsen. Het was de Værløse svømmehal. Misschien moet de badmanager ook es kijken in de Deense zwembaden. Een verademing.

De volgende dag vliegen we terug naar huis. Als we hoog boven de Noordzee vliegen, merkt Dochter op: “Waarom heet de Wereld  ‘Aarde’,  terwijl er veel meer water is”.  We zijn blij dat we de zwemles niet hebben overgeslagen. Mijn dochter wil zich het water eigen maken, dat blijkt.